سیارکها سوژه های دشواری برای عکاسی هستند. تا به حال فکر کرده اید که عکاسی از یک سیارک کوچک و تیره در مقابل آسمان تاریک شب چقدر سخت است؟ علاوه بر این آنها در یکجا ثابت نمی مانند. سیارکها نیز مانند زمین به دور خورشید می گردند. با چرخش زمین برخی از آنها در آسمان پدیدار می شوند. اما منجمان به این سادگی دست برنمی دارند و سیارکها هم اجرامی هستند که خیلی دوست دارند آنها را بررسی کنند. بررسی بهتر سیارکها به ما کمک می کند که به منشا پیدایش زمین و منظومه شمسی پی ببریم. دنبال کردن سیارکها حتی کمک می کند که در امان بمانیم: دانستن محل هر سیارک موجب می شود که اگر زمانی یکی از آنها به نزدیکی زمین می آمد و ممکن بود با زمین برخورد کند به موقع متوجه بشویم! سیارکی که در این تصویر می بینید ایتوکاوا نام دارد. ایتوکاوا زمانی معروف شد که در سال ۲۰۰۵ فضاپیمای ژاپنی به نام هایابوسا تصاویری از این سیارک گرفت (از جمله این تصویر). به لطف هایابوسا ما اکنون شکل دقیق (و عجیب) این سیارک و اندازه اش را که تقریبا دو برابر برج ایفل است، می دانیم. اما زیر سطح آن چه خبر است؟ برای پاسخ دادن به این پرسش منجمان باری دیگر با تلسکوپهای زمینی به ایتوکاوا چشم دوخته اند. منجمان با بررسی دقیق نحوه چرخش این سیارک و اندازه گیری دقیق شکل عجیب آن، توانسته اند که به زیر سطح آن نفوذ کنند و قلب سنگی اش را ببینند. چیزی که آنها یافتند بسیار عجیب بود. داخل این سیارک به نظر می رسد که دو نوع سنگ کاملا متفاوت وجود دارد که به نحوی با هم ترکیب شده اند. این به این معناست که احتمالا ایتوکاوا از برخورد دو سیارک و به هم چسبیدن آنها به وجود آمده است!
Cool Fact
نکته جالب در واقع ماموریت هایابوسا به ایتوکاوا تقریبا یک فاجعه بود.فضاپیما قرار بود نمونه هایی از سیارک را جمع کند اما درست کار نکرد. خوشبختانه فضاپیما به طور تصادفی با ایتوکاوا برخورد کرد و توانست قطعاتی از سنگهای سیارک را بکند و با خود به خانه بیاورد.
این بخش از یک ملاقه فضا بر اساس خبر منتشر شده از سازمان فضایی اروپا تهیه شده است.
Share:
